Bir neçə cümlə bəsdir ki qayıdaq əvvələ

Bir neçə uğur bəs eləyər ki, inana bilim dinlərə

Bir neçə damcı bəsdir, başa düşüm ki, suya necə həsrətəm

Bəsdir bircə göyərçin, hansı ki ölüb qəfəsdə

Azadlığı sevmək üçün həm də olmadan gücün

Bəzən yaşamağa ehtiyac qalmır ölmək üçün

Bəzən gözlərin bəs eləmir yolu görmək üçün

Bəzən bəs eləmir ayaqların geriyə dönmək üçün

Nələrdən keçdik, nələr itirdik, gör nə üçün...

Dostların da taqəti qalmayıb çörəyi bölmək üçün

Bəzən bir öpüş belə bəs eləmir heç şahzadələrə

Bəzən yozuram yaşanılmışları əfsanələrə

Məncə ovuclar bəs eləmir çatmaq üçün Allaha

Birinci ölən hisslər olur, ümid sağ qalan

Nə var, nə dövlət olmadan, sevmək könlü yormadan

Həyatın dadın çıxartmaq, həm də heç xoş gün olmadan

Bildiyim bütün sözləri yığmaq bir cümləyə

Bütün ulduzları saymaq gün çıxmadan öncə

Yaşanılan hər bir anım tarix oldu bir diləklə

Bildiyim bütün duaları oxumaq ölmədən öncə

Bir neçə addıma sığınıb keçə bilmək dənizləri

Toxuna bilmir daha ruhuma onun incə əlləri

Yanağıma düşən damcılar günahlarımı təmizləmir

Çətinləşdirir həyatı onu yaxından görmək istəyi

Gizləmək bütün yalanları, həqiqətlər şəhərində

Öz içində tanrı tapa bilmək, təriqət qəfəsində

Ürəkdə səs-küy dolu pıçıltılar, gözlər yorğun

Ölümün gəlişini izləmək həyat pəncərəsindən

Dedilər- "meyvə, ağac, hurilərdən ibarətdir cənnət"

Kimisə yerli dibli unutmaq özü cinayətdir bəzən

Möcüzələr göstərirdi tanrı yağış küləklə

Yenidən sevə bilmək kifayətdir məncə...

(Şahin Əlizadə)

Aç gözlərini

İki yol var, seç birin

Dərin duyğularla

Bataqlıqları çox dərin

Hərdən yaz hisslərini

Sənə də qucaq açar mələklər

Əgər yalansa dünya

Bax üzərində ayaq izlərin x2