Huysuzluk üstümde kir içinde berem

Beden kanla verem oldu konu sensen belki demem

İstediğinle yola çık ancak, hayalinden ben gidemem

Bir tek anlayınım müzik kaldı onu da benden isteme sen

Ne hayaller yıktın deprem görseydi kıskanırdı

Deli rolünü oynarım tek, siz de olun kırk akıllı

4 yıldır sakladığım fotoğrafları yırtayım mı?

Herkes gittiğinde gün sonunda sade rakı kalırdı

Yarım hatırlı bir kahvenin telvesinde umutlarım

Ellerini tutunca ben tavaf ederim bulutları

Aynı sokağın ortasında hatırladım unutmayı

Kalemi kırılmış şair mi? Çaresiz bir durumdayım

Ufuklarda arar gözüm kaybettiğim martımı

Kötü bir durum yok esasen eksilerden artıyım

Kalbinde artığım ben artık, bulandır aklımı

Sözlerinden vazgeçen bir insan hala haklı mı?

Nakarat

En büyük masal beni sevmen

Dert büyür yaram derin engel

Tanımaz aşkına kural koyalım

Sen sevda balonuna çengel

Baharlarıma renk edindim engel olana lanet ettim

Ayrılıktan anlamazdım ama sürüyle yaralar açtı

Sevgin olsun hep dedim ben üşüyor hep ve tut elimden

Adalet mi yapılanlar onca duygu katli midir

Tatlı mıdır yaşadığım sancılar sen al kopar bu

Kalp elinde taş ve toprak olduk ayrı gayrı nereye gider

Olduk olmadıysak hayatımda kimse yoktur

Hayatında kimse varsa kalbin içini onla doldur

Kederlerin sofrasına da oturdum ben

İstediğimi almadıysam mutluluğunu istediğimden

İstediğini söyle bana sen oldu bitti içte zaten

Öyle sanma kadın hepsi dışta mutlu görünmekten

Artık hisler olmasa da hisler içte güvende

Sen olsan da olmasan da kifayesiz kelimeler

Ben ironik aşka inanmam ki kelimem ironi sor neden?

Bin insan olsa karşımda senden gayrı sevemem