İlk değil son değil
Veda edişim benim
Üzülme ağlamam söz sana sevdiğim
Hiç birşey söyleme konuşma ne olur
Ardına bakma da git
Yüreğime dert olur



Nelere katlandı bu yürek
Bunada katlanır elbet
Ne acılar çekti bu yürek
Bunada alışır elbet

Bir gece vakti ansızın bir telefonumla
Uykundan
Çığlıklarınla
Uyanacaksın,
Telefonda benim sesini duyduğunda
Çıldıracaksın seni
Yanıma çağardığımda

Koşa koşa gelecek yine benim
Gösüme basını dayayıp
Sabaha kadar mışıl
Mışıl uyuyacaksın
Sabaha karşı uyandığında bir elini
Sağa bir elini sola atacaksın

Ama nafile çünki bu sefer
Çılgına ulaşamıyacaksın
Hatırlarmışın zamanında
Sen benim aşkımı
Sen benim sevgimi sen benim yüreğimi
Ata köyde bir kata tarabyada bir yata

Bir de beş para etmez
Bir cep telefonuna
Satıp giderken sana iki
Çift söz söylemiştim
Bir gün ne pahasına olursa olsun bende
Senin aşkının bedelini ödeyip
Satın alacağım demiştim

İşte o gün geldi çattı
Gözlerini iyice açtığında
Baş ucunda eflatun bir zarf bulacaksın
Yine hatırla birzamanlar
Sana ilk aşk mektupumu
Sana ilk seni seviyorum diye
Eflatun zarf içinde yazıp

Vermiştim
O zarfı aldığında
Çığlıklarla haykırmış aşkım
Canım erkeğim demiştin
Şimdiyse o zarfı açtığında
Gözelrin fal taşı gibi açılacak
Yerinden çıkacak

Çünki o zarfın içinde senin dün
Geceki aşkının bedeni yatıyor
Sen benim gönlümde sen benim
Gözümde beş kuruş bile etmessinya
Şimdi hayatımdan ebediyeten
Çıktın seni allaha havale ediyorum

Nelere katlandı bu yürek
Bunada katlanır elbet
Ne acılar çekti bu yürek
Bunada alışır elbet.