Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yok

El kalemde mumları yak eski kadehe şarap koy

Ankara'da deniz bende uçmak için kanat yok

Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok.Ölüme inat yazıyorum bu sayfa kalbe huduttur

En güzel hikayedeydik insanlığını unuttun

Tenimi kuruttun bu şehirde tek buluttun

Üzülme bazen ölmek bile insan için umutturKahve bardağından yüzüme doğru vuran sıcaklık

Yaz gününde kaldı aşk ve mevsimimiz kış artık

Ruh halim bozuk plakta dönüp duran bi' şarkı

Biz bir hayal kurar onun da birden içine sıçardıkMastar eklerinde kaldı bütün fiiller

Dile gelince geceyi gündüz eden soğuk şiirler

Sırtım yere gelmedikçe döner gider değirmen

Ve bi' gün tanrı olsanız da karşınızda eğilmem

Bi' dağ misali gururlu bi' duruş sonra duruldum

Bi' kuruş yoktu cebimdeki isteseydim bulurdum

Bi' buluşmaydı gökyüzünde nefretim ve umudum

Nefretim kazandı ben de azat ettim bu ruhuGünahın güruhuydu yeryüzünde tek melek

Bir asır sonra gelip senden tutunmamı bekleme

Kâbus ol bu sonbaharda delir kapımı tekmele

Ne kadar cambaz olursan ol takılıcan direklereÖlüm bahçesinde en kırmızı gül benim

Dün denen yalanla geçti bak en güzel günlerim

Dün değil bugündeyim bu dün senin bugün benim

Ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim

Bi' ilham kaynağım yok elli beş senelik radyolar

Evimde çalar, yatak odamda kırk senelik karyolam

Otuz senelik aşk da bi' gün yuvarlanır dar yola

Ben yirmi senelik adam bindim hayat denen kamyona