Güvertemde güvercinler ağlar

Çare yoktur hüzünlerle delinmişse dağlar

Bir kıyıda paramparça hasretlere bağlan

Kulaklarıma bir kelam et ölmememi sağla !

Söyle nerden bilebilirdim bütün hengamenin dağıldığını

Ölüm mahalline karanfiller atıldığını

Hırs ve para uğruna tüm insanlığın satıldığını

Anlat, çünkü gördün şiirlerin yakıldığını !

Penceresiz tramvayda boğulmak mı yaşam

Yoksa yorulmak mı yollarında bir derdin bir tasan

Kalem, kağıt, duman ve efkarla sevişirken yazar

Küfür, bir öldürme eylemidir makberleri kazan !

Sevişmekse yürürlükten kalktı bugün

Duygularsa bölücülükten hüküm giydi, bir şey deme !

Bir masal yaz, icabında konu olsun filmlere

Sevgi denen şey aslında yıkıcı bir misilleme !

‘'Bizi ölüm bile ayıramaz!'' derdi yaren

Düşüp yenilsem de pes etmeyen bendim halen

Sanırım öfkelisin suratından belli zaten

Çünkü bencil adem, tüm evrene istinaden !

Nakarat (x2):

Kalbine zan altında güzellikler sunmak için



İntihara vuslat, bir kez olsun durman için !

Bende yazdım özgülüğe hasret olan kuşlar için

Tanrının büyüklüğü, yalnızca kullar için !

‘'Başka kimse yok'' dedim ve bir an durdu kaldı

Zaten bütün tanrılar cennetten diyar sundu ballı

Şairler bu sözcüklere şiar buldu sandı

Benim en sevdiğim şiirleri Şiyar Buzcu yazdı !

Gurbette sürgün şu an tanrının yasakları

Ve yalnızlık kanatları, döküldüyse n'eyler ?

Fısıldardım kulaklarına miadı bir şeyler

Çünkü bu çağlarda öpüşmek çok siyasi bir eylem !

Ne anıtlar diktin söyle gönüllere

Söyle kaç şiirle şifa oldun ömürlere ?

Sevinç ölümlere çare değil, saçmalamıştın

Zaten ben de bütün heykelleri parçalamıştım !

Tüm insanlık güzellikle avuçlarına dökülsün

Ve gül ! Çünkü sende ağladıkça ölürsün !

Yaşam denen sorulardan uçurumsa, çözülsün

Yeterince yaklaşırsan cevapları görürsün !

(Nakarat x3)