içimde boşluk der hep del

her derdim dermansızken

ben yol yürürüm kimseye yön vermem

sanıyolar herkesi derdest etmem

ama biliyorum erken kalkan yer vermez enfes düşlerden hem

şerefle telef etmişim erdem

ensesi kalın ensestlerleyken

rap diliyorum allahtan her an

kan kusuyorum bi' dakika yazmazsam

asfalttaki böcek anlamazsa diye

korkağın biri gibide saçmalarsam

umarım alır canımı

mitolojilerde unutulanlar

kanadı kırık uçamayan atlar

nalları altına alsınlar

maalesef ki ruhum kimsenin var olamayacağı dökme derinlikte

bölünmüş her biri ayrı bi kabus, bakamaz gözlere dimdik kent

bu pelerin boynuma dar gelir, onsuz uçuyorum göklere içtikçe

dikkatim eksilmiyo diye kaltaklar giremiyo gölgeme sinsice

her bedeli ödedi vicdanım

bu enayilik mi ki pişmanım

yerken izledim toplumu ömrümce

kabul etmiyo iştahım

anlamadın neye isyanım

hiç kalmadı insafım

sadece sıradan biri olmak istedim

ama buymuş imtihanım



uçurumun başında

sabrımın sonundayım anla

hani geçebilirdi bu zamanla

ne kadar var



dışımda boşluk der hep gel

her gelen bi' parçamı götürürken

rahmetli pedere şöyle demiştim

beni görmeden ölüceksin sen

bi' damla gözyaşı dökmedim hala

içimde kasırgalar varken

toprağın altında yanarken

cenazesine bile çıkmadım evden

bu donuk bakışa alıştım ben

bebeklikten beri dedi annem

bedenim var içi yok manen

neşeleri sildi o herif kalpten

bu boşluk hiç dolmaz madem

katlederim sistemi aynen

tekrarı izlenmesin hiç naklen

diye yaşıyorum buralardayım halen

kıvrılıyorum ara sıra yastığın sağ kenarına duvarda bir filmim var

kirpiğimin içinden süzülen ışıktan bi' melek sesleniyor bir an

iyi misin diyoken ne cevap verilir bilmiyorum

beynimin içi ilham dedikleri o şeyle dolup taşıyo

benim için adı sadece intikam

öyle ki tek dostum boşluk

ben koçtum, arkamdan koştu

beraber uykusuz her gece bilenip durduk

sistem bize huzur borçlu

korkularımdan uzakta durur

sulamazsam büyümez durulur

bu bi suç hep buluyor kuyumu

dolmak bilmez boşluk