Mayıs ayının rüzgarları yağmur olup damladı

Geç oldu anladım da sen de bi ben kalmadı

Ne yapsamda geriye döndüremem artık zamanı

Kabullenmem gerektiğine hiç bu denli kanmadım



Bi yangın hayal et sen, kalbinin içinde

Özü ben közü sen, sönmeyen biçimde

Çıkmıyorsun içimden tanıyamadım kimim ben

Ne geldiyse başıma, seni anlatan şu dilimden



Ben ölürken gül de, ben gülerken ölme

Ben ölürken gülmem, sen gülerken ölde

Mesafeler olsa dahi hep yanında gölgem

Gönül severse der inan kusur falan görmem



Uzun bi yoldayım ve yanıma biraz sen aldım

Tek çıkmazım sensin inan, gözlerimi sel aldı

Ve bir tek özlemine karşı gelemez ki kel aklım

Ben bir saat olsam, inan sende durur hep aklım



Bir şairin kalemi çok kıymetlidir bilinsin

Sen yoluna kırdım onu en iyi sen bilirsin

Bilgiye aç bi insana sen en güzel ilimsin

Senin de hayallerin bin ölüp bir dirilsin



İşte o gün geldiğinde ne yaşadığımı anlarsın

İhanetin rüzgarıyla dallarından sarkarsın

İşte o gün gözlerimden yağmur gibi damlarsın

Sevilmeyem yemek misali tabaklardan artarsın



Kendini hapsedecek boş bi kuytu ararsın

Ki zaman geçince acının azalcağını sanarsın

Bilirim geçmez, inan aynı yerden kanarsın

Belkide bir kez sönüp, binlerce kez yanarsın



Yıllar beni değiştirdi görsen zor tanırsın

Bu şehre bi aşk ektim, gözlerinden anılsın

Tüm herkesi duyarsın da bir tek bana sağırsın

Ki sen bugüne kadar çektiğim en büyük kahırsın



Seni senle değil de seni sensiz yazmak

Tıpkı bir okyanusu en derininden kazmak

İnan ki zoruma gidiyo boşa vuruyo kazmam

Kurtuluş günü yakında biraz fazla azdan.