Korkmuyorum ölmekten düşmek kadar

Kafayı kaybetmemek zaten yalan

Tasayı sırtlandık, sırtımız yara
Bana bu sokakların öğrettiği kocaman yalan

Poz veren yalan, bilâkis rol kesen yalan
Pratik yol kefen kafam, seveni bekleten yalan
Anca kadın ve para, bu ara rap’te kavga yok
Bu yüzden duyduğum coğu rapçi yapar tantana

Pencereler cam cama da yok ki muallimler
Çünkü kendini kaybediyor o büyük abiler!
İşler adiyken gerçek vizyonları b*k
Bu yüzden kalabalıkta daha adam büyük abiler!

Gözlerim baktığında gördüğü bu

Düşlerime değer kaybettirdi kaderin kuru
Egonu kaybet ve kendini
İnsan önce kendi kendine olmalı duru

Kendime kızıyorum içimden
Kafamda bir sinirle kaybolacak isimler
Kalemim ayrılmaz gerçeklerden, bu yüzden
Çoğuna göre tabi pisim ben!

Tabii ki pisiz ama pislik değil!
Yolumda yürüyorum düşlerimde mistik
Hayaller içindeyim hayallerim eşsiz

Çünkü hayatların içindeyim renksiz!

Hayallerin ortasına izmarit bas!
Cümleler anlamsız yitenlerin çoğaldıkça
Zamanla korkutmuyor artık beni karanlıklar

İçimde ölen birileri kadar yaralı var

Para mı? (ahh) hayatın para mı? (vah)
Beyazı öldürdük elimizde bi’ kara var
Umudu bi’ zara sat, yamulmuş kaderin (ahh)
Bilirsin her yanlışın bir şekilde bedeli var!

Yolum dik hayat sıkı biliyorum
Kaderime inadımdan gülüyorum
Görüyorum tabi çözüyorum
Yavaş öldüren bir hastalıktı hayat biliyorum!